In een tijd waarin de scorelijstjes, rangvolgordes, idols-lijstjes, lijstjes met traktaties, etc. opgeld doen figureert er ook al enige jaren een competitie waarin steden zich graag terugzien in de top tien van de evenementensteden. Wat is daar nu de betekenis van? “Citymarketing” zult u ongetwijfeld antwoorden, of “de stad op de kaart zetten”, ook al zo’n verschrikkelijke one-liner. Als je je in die lijstjes verdiept gaat het vooral om getallen, hoe meer bezoekers, hoe beter. Aantallen die oncontroleerbaar zijn en dus ook nooit gecontroleerd worden maar voetstoots worden aangenomen en – niet onbelangrijk – door de media gretig worden overgenomen. De eerste vraag die na afloop van een evenement of festival wordt gesteld is: hoeveel bezoekers hebben jullie gehad, waren het er meer of minder dan verleden jaar? Je kunt er vergif op in innemen wat de volgende dag de kop van het artikel in de krant zal zijn. Zo kortzichtig zit het in elkaar.
Tilburg blijkt op de ladder van de evenementensteden fors gezakt te zijn, het zij zo. Komen daar meer of minder bezoekers door bij de volgende editie? Ik denk het niet. Bezoekers hebben belangstelling voor de kwaliteit van het programma of komen voor de sfeer en gezelligheid. Daar moet een festival of een evenement op beoordeeld worden. Daarin schuilt de kracht en de aantrekkelijkheid van een evenement. Dat zijn de gronden waarop overheden en culturele fondsen financiële steun geven. Met de bezuinigingen in het vooruitzicht zal dit alleen maar zwaarder gaan wegen en dat hoort ook zo. Of anders gezegd, programmeurs en organisatoren maak je borst maar nat. Meer van hetzelfde doen we al veel te veel in ons land, probeer je te onderscheiden. Het publiek is immers verwend en kan dagelijks uit een riant kwaliteitsaanbod kiezen. En zelfs thuis blijven loont met een veelheid aan digitaal aanbod op RTV en DVD. Dan wint kwaliteit altijd.
Daar is Tilburg goed in voorzien, met een breed aanbod in sport en cultuur, top en breed geprogrammeerd, inhoudelijk interessant, cultureel divers, mainstream en avant-garde. Een scala waar je mee voor de dag kunt komen zoals Mundial, Incubate, L’Avventura, WielerZesdaagse, Tilburgse kermis, Meimarkt, Stranger Than Paranoia, Tilburg danst en Tilburg zingt, etc, etc. Ik heb me niet willen verdiepen in de scores van al dit moois. Ik was wel verrast door het feit dat dit pakket de gemeente slechts € 200.000 zou kosten. Dan zit je echt voor een dubbeltje op de eerste rij. Dit is met weinig eigen geld veel geld van elders genereren. Daar heeft het gemeentebestuur kennelijk een goede snaar voor ontwikkeld. Veel culturele evenementen worden mede betaald door andere overheden en culturele fondsen. Wel slim, maar niet voldoende. Culturele fondsen zullen meer en meer gaan kijken of de lokale overheden hun verantwoordelijkheid ook werkelijk nemen.
Ik heb in mijn functie van interim directeur van Paradox de stad leren kennen als een vooruitstrevende, boeiende en interessante stad, een stad met dames en heren, jongens en meisjes ook, die vooruit willen, met innoverende maar ook reële ambities in sport, kunst en cultuur. Het was er erg plezierig werken, zowel met bestuurders als met de collega’s van de professionele instellingen. Het was bijzonder te ontdekken dat het ontbreken van enig cultuurhistorisch erfgoed de ruimte biedt om vrij naar de toekomst te kunnen kijken, te innoveren, groot en kleinschalig. Er wordt samengewerkt, er is grote betrokkenheid bij de gang van zaken in de stad en de lokale politiek, en – last but not least - er wordt keihard gewerkt met soms te krappe budgetten. Dat moet je koesteren. Daar mag je ook op bezuinigen mits je in vernieuwende ontwikkelingen blijft investeren. Het ondernemerschap van de programmeurs en organisatoren staat er borg voor dat het zal renderen, ook in economische zin.
Enkele voorbeelden die me aanspreken.
Mundial maakt een koerswijziging door die is gericht op een nieuw - cultureel divers - perspectief. Dat verdient respect en steun. Het festival INCUBATE heeft zich in no time ontwikkeld tot een van de troetelkindjes van de culturele fondsen. Timmert landelijk en internationaal aan de weg en biedt een kwaliteitsaanbod in haar eigen genre. De eerste editie van de Wielerzesdaagse lijkt te blijven steken bij een fraaie poging. Jammer want ik denk dat je de Tilburgers er een groot plezier mee doet. Ik was er en heb genoten. L’Avventura, een cultureel kleinood dat voor een dubbeltje wordt georganiseerd. Een stad met ambities moet de kleinschaligheid koesteren. Dat is de kraamkamer van de toekomst. Dat heeft de Hogeschool voor de kunsten van Fontys goed begrepen: GET OUT, kijk en geniet.
En dan tenslotte toch maar een keer over aantallen. Alle evenementen en festivals worden zonder uitzondering goed bezocht. Organisatoren en programmeurs hebben daar een goed oog voor. Marketing en publiciteit zitten doorgaans goed in elkaar maar kan nog veel beter.
Tilburg onderscheidt zich met een breed – internationaal - georiënteerd aanbod van festivals en evenementen, dat interessant is voor haar inwoners en dat er niet voor schroomt om deuren en ramen wijd open te zetten. Dat verdient politieke, bestuurlijke en financiële steun. Met ranglijstjes bereik je dat niet.
Wim Claessen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten